Dat de Big Techmiljardairs geen democraten zijn is een understatement. Dat het een club hypocrieten is eveneens . Luister naar mijn woorden, maar beoordeel me niet op mijn daden.
Amper enkele weken nadat Mark Zuckerberg van Meta een opgefokte video plaatste om zijn miljarden gebruikers van zijn diverse platforms te melden dat hij alle wettelijke remmen op de vrije meningsuiting ging negeren, begon hij een procedure om een boek te verbieden van een van zijn topmedewerkers Sarah Wynn-Williams. Hij was er iets te laat mee. Een arbiter gaf hem deels gelijk, maar het was een Pyrrus-overwinning. De auteur mag voorlopig geen nieuwe exemplaren verspreiden en er ook geen promotie voor voeren ‘in zoverre ze de controle heeft op verdere publicatie en verspreiding.’
De auteur zou een zwijgclausule hebben ondertekend toen ze Meta verliet. Ze betwist de wettelijkheid ervan omdat wat ze onthult van groot algemeen belang is en dus niet van toepassing.
De uitgever, Flatiron Books, liet weten dat het ‘absoluut het boek zal blijven steunen en promoten.’ En voegde er aan toe dat hij ‘geschokt is van Meta’s tactieken om de auteur te muilkorven door het gebruik van een zwijgclausule in een scheidingsovereenkomst. Om duidelijk te zijn, de uitspraak van de arbiter refereert op geen enkele manier aan de beschuldigingen in ‘Careless People’. Het boek ging door een grondig redactie en controleproces, en we blijven toegewijd om belangrijke boeken als dit te publiceren.’
Een betere promotie kon Sarah Wynn-Williams niet bedenken. Haar boek ‘Careless People: A Cautionary Tale of Power, Greed, and Lost Idealism’ is intussen een bestseller. De verkoop werd gestuwd door wat in uitgeverskringen ‘het Streisand-effect’ wordt genoemd. Toen de publiciteitsschuwe zangeres Barbra Streisand een ongeautoriseerde biografie
over haar wilde verbieden, creëerde ze het averechtse effect. Het boek van Wynn-Williams verkocht reeds meer dan 200.000 exemplaren. Ik kocht een e-versie via, tja, Amazon.
Sarah Wynn-Williams is een Nieuw-Zeelandse diplomate die in 2011begon bij Facebook. Haar opdracht was niet min : wereldwijd lobbyen tot op het hoogste niveau van premiers en presidenten.‘Careless People’ onthult onder meer hoe Zuckerberg plat op zijn buik ging voor de Chinese president Xi om toch maar die gigantische markt te kunnen exploiteren. Hij mislukte ondanks zijn bedenkelijke toegevingen om de dictator ter wille te zijn en bv. de bescherming van de gebruikers op te geven en alle negatieve teksten over China te censureren.
De beschrijvingen van hoe het er in het hoofdkwartier van Meta aan toegaat zijn vaak leuk, maar meestal hallucinant en schokkend. Het is een zoveelste verhaal over de wanpraktijken van Big Tech-mediabedrijven waar alles moet wijken voor de macht en de hebzucht.
Reeds tijdens de eerste ambtstermijn van Donald Trump zag ze alles zodanig
veranderen dat ze haar job na zeven jaar loyale diensten niet langer kon verzoenen met de onzorgvuldige en roekeloze manier waarop
Zuckerberg met de gebruikers van zijn platforms en hun data omspringt. Wie het recente filmpje van Zuckerberg gezien heeft waarin hij de totale vrijheid van meningsuiting afkondigt en veiligheid van hun gegevens garandeert, kan alleen maar kokhalzen van zoveel misprijzen en hypocrisie.
Sarah Wynn-Williams beschrijft hoe ze wat startte als een hoopvol speels avontuur vol idealisme zag veranderen in een donker en cynisch verhaal: ‘De meeste dagen dat ik werkte aan het beleid van Facebook was veel minder het doorworstelen van een hoofdstuk van het Machiavelli machtsspel dan wel het aanschouwen van een stelletje 14-jarigen die op korte tijd supermacht en krankzinnig veel geld hadden verworven en die jetsettend de wereld rondvlogen om uit te zoeken waar de grenzen van hun macht lagen en wat het tot dan toe had opgeleverd.’
Het is inderdaad niet te vatten wat eindeloos veel geld en grenzeloze macht op zo’n jonge leeftijd met mensen doet.