'Eindelijk' is in de media zowat het meest misbruikte passe-partout woord om aan te kondigen dat het om groot nieuws zou gaan. Terwijl Bart De Pauw eindelijk inzicht heeft gekregen in zijn grensoverschrijdend gedrag en eindelijk weer recht krabbelt, is Tom Waes eindelijk van zijn voetstuk gevallen, want dat werd eerder reeds voorspeld.
Wat de gebruiker van de commerciële media ontgaat, is dat er achter die 'berichtgeving' een subtiele concurrentiestrijd plaats heeft waarmee de VRT wordt geviseerd telkens het om een coryfee van de openbare omroep gaat.
Ik weet waarover ik het heb, ik was er jarenlang zelf het slachtoffer van en kon daar weinig of niets tegen doen. Het verschil was dat ik geen BV was en nooit de ambitie had om er een te zijn waardoor mijn liquidatie van succesrijk bladenmaker quasi geruisloos verliep. Ze was er daarom niet minder ingrijpend om.
Recente interviews met de VTM-rijzende ster Aster Nzeyimana en met Gert Verhulst in Nederland, waar Tom Waes volgens AD-columniste Angela de Jong nooit meer aan de bak zal komen, spitsen zich toe op de verschillen tussen de drie BV's. Het is duidelijk, macho Tom Waes kan niets goeds meer doen waarbij niet met zoveel woorden, maar toch werd afgevraagd of zo iemand nog wel voor een openbare omroep kan werken,
Roeptoeterde columnist Joël De Ceulaer mocht ook niet ontbreken nu hij eindelijk de smaak te pakken heeft van tafel springend aan te schuiven aan de tafel van Gert. Hij wond er verder geen doekjes om in De Morgen: de VRT kon beter helemaal afgeschaft worden of ten minste eindelijk verboden worden om nog amusementsprogramma's uit te zenden en dat eindelijk volledig aan de commerciëlen overlaten. Dat zou ook Joël goed uitkomen, want eindelijk meer kansen om zijn nieuwste lucratieve carrière switch tot volle ontplooiing te laten komen. Zijn lichaamstaal spreekt boekdelen telkens hij op TV komt, zijn goesting spat er vanaf.