‘Iedereen heeft recht op zijn 15 minuten beroemdheid’ was de toekomstvisie van Andy Warhol. Ze is omwille van de digitale revolutie van de communicatie gemuteerd in iedereen gooit continu zijn hele privé hebben en houden op de nieuwsplatforms van de mediabedrijven in een poging tot onsterfelijkheid.
De mediabedrijven nodigen ons zelfs uit om daar enthousiast aan mee te doen want gedeelde vreugd of smart, is gedeelde verbinding, of zoiets. Daar is een essentiële reden voor: het is snelle en goedkope kopij en het scoort hoog op de lijstjes meest gelezen, meest beluisterd, meest bekeken.
Van de BV’s is dat begrijpelijk, het is voor velen, en in elk geval de minst talentrijke, een fond de commerce geworden. Jan Modaal of Debbie aan de kassa kunnen met hun dagelijkse beslommeringen en tegenslagen of geluksmomenten in de regionale pagina’s terecht. Voor tragische en uitzonderlijke verhalen - al is de zoveelste kanker dat niet - halen ze de algemene pagina’s en, wie weet, virtuele (kortstondige) roem, nationaal of, ultieme bekroning, mondiaal. Ironie van het verhaal: als ze hun ‘onthullingen’ en vertelsels willen lezen, beluisteren of bekijken en ervan nagenieten moeten ze ervoor betalen. En als het stof is gaan liggen hebben ze nood aan geestelijke hulp wat de wachtlijsten verklaart voor psychologen, healers, personal coaches en charlatans, en gaan ze massaal aan de pillen. Wie stopt de gekte?
#manbijtmedia #mediakritiek #davidtegengoliath