Woman’s Day (8 maart) was me niet ontgaan. Mijn website was nog in wording. Met enige vertraging ode aan de vrouw aan de hand van enkele revolutionaire boeken die de feministische beweging op gang brachten en de ontvoogding van vrouwen op de diverse aspecten van hun leven, en niet in het minst hun seksuele bevrijding. Mijn belangstelling voor het andere geslacht en voor seksuele ontgroening werd gevormd door omstandigheden waar ik geen vat op had.
Op 16-jarige leeftijd werd ik getroffen door tuberculose. Ik werd een jaar lang in quarantaine geplaatst, een lockdown, eerst thuis, daarna in een sanatorium in Zwitserland. Om de tijd te doden had ik mij vanaf het begin van mijn ziekte op boeken gestort. Ik ontdekte de kracht van het geschreven woord. Ik werd een veelvraat van alles wat gedrukt is. Er was een postorderbedrijf in Sint-Denijs-Westrem bij Gent, De Schorpioen, en dat leverde alle boeken en tijdschriften uit hun ruime binnen- en buitenlandse aanbod. In een neutrale, anonieme verpakking bovendien. Een zestienjarige nieuwsgierige tiener met een ontwakend lichaam kon alle ondeugende lectuur bestellen die hij wenste. Dat was handig want benevens de klassiekers van de literatuur kon je er alle titels kopen van de taboedoorbrekende Amerikaanse dirty schrijvers en de verlichte hallucinerende geesten van de Beat Generation die vooraan op de index van de verboden lectuur prijkten: Charles Bukowski, Henry Miller en zijn muze Anais Nin, Jack Kerouac, William S. Burroughs, Allen Ginsberg, en de dystopische toekomstvisies van Marshall McLuhan, Neil Postman, Aldous Huxley en George Orwell.
Er zaten vaak Playboys en andere mannenbladen bij,maar ook de baanbrekende Amerikaanse Kinsey Reports (1953), over de seksuele gedragingen van de man en van de vrouw: twee aparte boekdelen, vier kilogram papier met interviews, tabellen en procenten van alle standjes en acrobatieën die uit de tijd van de Kama Sutra stammen maar waarvoor de seksuele revolutie van de 68ers nodig zou zijn om zowel mannen en vrouwen seksueel te bevrijden van het katholieke juk dat alles wat met seks te maken had onderdrukte want vies. Het was de eerste keer dat massaal, meer dan tienduizend mannen en vrouwen, diepgaand werden geïnterviewd over hun intiemste seksuele belevenissen. Om maar te zeggen dat mijn onorthodoxe lering over het andere geslacht mij niet veel wijzer maakte dan de grafieken in de Kinsey Reports waar de ‘missionarishouding’ als enig zaligmakend standje bijna de absolute score behaalde. De man domineerde, de vrouw onderging. Ik dacht ‘hier klopt iets niet’. En dan ging het hoofdzakelijk nog maar over de fysieke beleving van seks, wat met de emotionele impact ervan ? Het volstond de eeuwenoude Kama Sutra wat betekent de ‘principes of love’ erbij te nemen,om te beseffen dat het ook anders kon.
De Franse filosofe Simone de Beauvoir had in 1949 een voorzet gegeven met haar boek ‘Le Deuxième Sexe’. Het was wachten op de Amerikaanse schrijfster Germaine Greer met haar boek ‘The Female Eunuch’ (1970). Ze pleitte voor de seksuele ontvoogding en werd een van de invloedrijkste stemmen van de vrouwenbeweging.Gloria Steinem ijverde vanaf de jaren ‘70 in haar magazine Ms.Magazine voor reproductieve rechten en gelijke lonen.
Maar het was de Amerikaanse schrijfster Erica Jong die in 1973 letterlijk de knuppel in het haantjes-hok gooide met haar revolutionaire boek ‘Fear of Flying’ waarin ze het iconische begrip ‘de zipless fuck’ lanceerde. Voor de eerste keer in de moderne literatuur vertelde een vrouw over haar seksuele fantasieën en haar hunkering naar spontane, ongecompliceerde seks zonder emotionele verplichtingen. Het werd een best-seller waardoor de thematiek van de vrouwelijke seksualiteit niet langer beperkt bleef tot academische en literaire bubbels.
In 2006 herhaalde de Amerikaanse journaliste Elizabeth Gilbert deze krachttoer met haar autobiografische bestseller ‘Eat Pray Love’ die werd verfilmd met Julia Roberts in de hoofdrol.Na een huwelijk van acht jaar en een succesvolle carrière ontging haar de zingeving ervan en besliste ze te scheiden. Om aan de druk van een vechtscheiding te ontkomen, reisde ze naar Italië, India en Bali met maar één agenda : eten, bidden, liefde.De strijd voor de vrouwenrechten is wereldwijd, zoals de democratie, een work in progress. Van de VS tot Duitsland en China zijn reactionaire bewegingen bezig om de vrouw opnieuw te onderdrukken en hen de keuze te ontnemen hoe ze hun leven willen leiden. Wat ik vooral nog altijd niet begrijp is dat vrouwen in dezelfde job en met dezelfde kwalificaties nog altijd minder verdienen dan hun mannelijke collega’s.